کافه جیم

انگار قرار نیست طلم نوشتن در وبلاگ شکسته شود، برای همین آدرس کانال تلگرامم را که عمر چندانی هم ندارد اینجا می گذارم، اسمش را گذاشته ام کافه جیم، جایی که در مورد کتاب ها می نویسم و موسیقی هایی که گوش می کنم، هنوز کتاب ها بهترین چیزهایی هستند که می توانم و می خواهم در موردشان حرف بزنم:

t.me/whatisliterature

از این تعبیرهای قشنگ

دوست نادیده ای برایم نوشته بود:«دقیقا توی ذهن من شما شبیه یه مداحی سوزناک ترکی هستید.»، و من به همه ی نوحه های ترکی تاریخ فکر می کنم که دوست داشتم جایشان زندگی کنم و سینه به سینه جاری شوم در میان نسل های مختلف، و چه لذتی بالاتر از این!

تولستوی و مبل بنفش

سال گذشته موقع اینستاگرام گردی، صفحه یک دختر نوجوان انگلیسی کتاب خوان را دیدم که نوشته بود امسال باید 80 عدد کتاب بخواند، تا قبل از آن هیچ وقت کتاب هایی که می خواندم را شمارش نمی کردم، بعد پیش خودم فکر کردم من امسال چند تایی کتاب خوانده ام؟ و هر سال چقدر کتاب می خوانم؟ به عددی مثل 50 رسیدم، خیلی کمتر از آن چیزی بود که همیشه فکر می کردم، برای همین بعدش تصمیم گرفتم که کتاب ها را هم بشمارم، پارسال خودم را به عدد 57 رساندم، برای امسال هدفم را روی 60 کتاب گذاشته ام، یعنی ماهی 5 کتاب، حساب کرده ام اگر سالی 60 کتاب بخوانم و متوسط عمر مفید آدمی 60 سال باشد در مجموع می شود 3600 کتاب، که عدد خیلی کوچکیست، یک جورهایی فاصله ی زیاد بین جهل و نادانی ام با چیزهایی که می توانم از کتاب ها یاد بگیرم آن قدر زیاد هست که وحشت می کنم، مثل یک عدد کسری که صورتش چهار رقمیست و مخرجش آنقدر بزرگ که هنگام تقسیم صورت به مخرج به عدد خیلی خیلی خیلی نزدیک به صفر می رسیم.

دنیای آدم های عینکی

خوبیه عینکی بودن همینه، وقتی دلم نمی خواد کسی رو ببینم عینکم رو بر می دارم و اون آدم محو می شه، وقتی از کسی ناراحت می شم عینکم رو بر می دارم تا تصویر و چهره اش واسم تار بشه و نامفهوم، حالا چرا بدون عینک هم هنوز واسم درخشانی و دیدنی، واسه ی خودش حکایت دیگه ای داره، شاید یه روزی واست تعریفش کردم...