اندوه طویل

گاهی وقت ها شنیدن بعضی جملات از زبان آنهایی که دوست داریم آنقدر سهمگین هست که به گمانم واژه ی «اندوه طویل» را بایستی برای این زمان ها به کار برد تا شاید بتوان اندکی از هولناکی واقعه را به تصویر کشاند، هرچند خود کلمات هم خیلی وقتها در انتقال مفاهیمی مانند درد، عقیم اند و ناکارآمد.

پدیده ی رزونانس

جایی می خواندم که موفقیت های آدمی، پشت سر هم جمع می شوند، برای همین، وقتی آدمی به موفقیتهایش نگاه می کند به صورت کمّی می بیندشان، اما افتادن ها و دردها و زمین خوردن ها و شکست ها با هم جمع نمی شوند، بلکه عملکرد ضربی دارند، ما عمرانی ها بهش می گوییم پدیده ی رزونانس، همدیگر را تشدید می کنند، به صورت تصاعدی در هم ضرب می شوند، برای همین شکست ها را به صورت کیفی درک می کنیم.

اینها بهانه ای بود تا بنویسم و برسم به اینجا که از این همه درد، خیلی خیلی خسته ام، دلم می خواهد زودتر عید بیاید تا بروم کرکوک، خاک عراق شاید آرامم کند.