دنیای آدم های عینکی

خوبیه عینکی بودن همینه، وقتی دلم نمی خواد کسی رو ببینم عینکم رو بر می دارم و اون آدم محو می شه، وقتی از کسی ناراحت می شم عینکم رو بر می دارم تا تصویر و چهره اش واسم تار بشه و نامفهوم، حالا چرا بدون عینک هم هنوز واسم درخشانی و دیدنی، واسه ی خودش حکایت دیگه ای داره، شاید یه روزی واست تعریفش کردم...